Երկնաքարի լուսնային ծագումը որոշվում է նրա քիմիքկան և իզոտոպային կազմի և «Ապոլոն» ծրագրի շրջանակներում բերված լուսնային բնահողի նմուշի համեմատության միջոցով։
Երկնաքարագետների գնահատումով լուսնային երկնաքարերի մեծ մասը ձևավորվում է Լուսնի խառնարաններում, որոնք մի քանի կիլոմետր տրամագիծ ունեն։ Ներկայումս ոչ մի լուսնային խառնարան միանշանակ չի նույնականացվել որպես լուսնային երկնաքարերի աղբյուր, թեև ենթադրվում է, որ Շեյխ էլ Ուխեյմիր 169 երկնաքարը հնարավոր է առաջացել է Լալանդ խառնարանից՝ Լուսնի տեսանելի կողմում։
Իներտ գազերի խտության չափումները ցույց տվեցին, որ բոլոր լուսնային երկնաքարերը արտանետվել են Լուսնի մակերևույթից վերջին 20 մլն տարիների ընթացքում, ընդ որում նրանց մեծ մասը՝ վերջին 100 000 տարիների ընթացքում։ Հեռանալով Լուսնի մակերևույթից՝ լուսնային երկնաքարերի մեծ մասը հայտնվեց հարերկրային ուղեծում և ի վերջո ընկավ Երկրի մակերևույթ։ Լուսնի մակերևույթից ընկած երկնաքարերի մի մասը հայտնվում է հարարեգակնային ուղեծրերում և կարող է արդյունքում հատելԵրկրի ուղեծիրը։
Комментариев нет:
Отправить комментарий